In 1858 werd de spoorlijn tussen Parijs en Mulhouse aangelegd; dit gaf Langres de mogelijkheid om een station te bouwen. Door de topografie van de streek, was men verplicht het station buiten de stad in de Marne-vallei te bouwen. Men moest daarna bijna 30 jaar wachten, voordat er een tandradspoor werd gemaakt, dat het station met de stad verbond. Als eerste trein van dit type in Frankrijk, overbrugde de “Crémaillère” een hoogteverschil van 132 meter over een afstand van 1447 meter spoor; de helling bereikte een hoek van 17% ter hoogte van het viaduct. De locomotief op stoomkracht, die twee of drie wagons trok, legde de afstand in 10 minuten af. De lijn werd in 1935 geëlektrificeerd en een geautomatiseerd voertuig (nog steeds ter plaatse) verving de oude voertuigen. De stadsontwikkelingen aan de zuidkant van de stad en het verouderde materieel waren de oorzaak van het beëindigen van de “Crémaillère” in februari 1971.