Deze poot dankt zijn naam aan de vroegere windmolens, die zich buiten de stadswallen bevonden, om te profiteren van de windenergie “le bel'air” (tevens de naam van het plein naast de poort). Deze poort maakt deel uit van de fortificatie, gebouwd tussen 1642 en 1647 aan de zuidelijke stadsgrenzen. De strijdlustige decoraties van de toren herinneren aan de overwinning van Frankrijk tijdens de dertigjarige oorlog met de Spanjaarden, waarin zij destijds waren verwikkeld. Wapentrofeeën, gepluimde helmen en geketende vijanden maken van deze toren een monument van glorie en overwinning van het koninkrijk, een soort triomfboog, die doet denken aan de vroegere Romeinse triomfbogen. De wapenschilden van de vorst, die destijds in het midden van het fronton gebeeldhouwd waren, werden tijdens de revolutie verwijderd.
Aanvankelijk voorzien van een poort voor voertuigen, geflankeerd door twee voetgangerspoorten, werd hij door de militaire genie in 1855 verbouwd tot twee poorten voor voertuigen, terwijl de ophaalbruggen werden verwijderd.
Oude stadspoort van de windmolens (aan het begin van de Rue Diderot)
Gesloopt
De zuidelijke hoofdpoort van de vesting, gebouwd in het midden van de 14e eeuw, genaamd “du Moulin-à-Vent” werd in 1857 gesloopt. Gedurende drie eeuwen bestond hij samen met de huidige poort van de windmolens, die in 1647 meer naar het zuiden werd gebouwd. Deze vierzijdige toren, voorzien van een spitsboog en een wachthuis, gaf toegang tot de oude wijk “cardo maximus”, tegenwoordig “rue Diderot”. Deze noord-zuidverbinding is sindsdien de hoofdstraat van Langres. Aan deze straat liggen voornamelijk woningen uit de 17e en 18e eeuw, meestal op de begane grond verbouwd tot winkels.